«Շահել եմ աշխատավարձ լոդո» արտահայտությունը, որը գյումրեցի կնոջ շուրթերից ամեն օր հնչում է հեռուստատեսության գովազդային հոլովակներում, մեղմ ասած, ուղղակի «սպանում» է: Մի ակնթարթում աշխատավարձի տեր դարձած այդ բախտավորների բանակը, որը, չգիտես ինչպես, «ջնջել ու շահել է», պարզապես նյարդայնացնում է. «Այնքան ջնջեցի, մինչև շահեցի մեկ միլիոնը»: Դե արի ու հավատա: Ստացվում է, լոտո խաղացող հայ ժողովուրդն այնքան հնարավորություն ունի, որ կարող է անընդհատ ջնջել մինչև որ շահի՞: Եվ հատաքրքիրն այն է, որ լոտոյի սիրահարները հատուկ շեշտում են՝ եթե մեկ- երկու անգամ ջնջելուց չեն շահում, փորձում են երրորդ, չորրորդ, տեսներորդ անգամ, մինչև բաղձալի միլիոնին հասնելը:
Մտածում ես` այ քեզ հայի խելք. Ենթադրենք` իսկապես բախտները խելքներից առաջ է ընկել, և վերջապես շահել են, բայց հարց է առաջանում` ուրեմն ունեն, չէ՞, որ, հույսները դրած այդ թղթի կտորի վրա, գնում են ու ջնջում: Եթե իսկապես դա այդպես է, ուրեմն, նրանք ընդհանրապես դժգոհելու առիթ չունեն` թե’ երկրից ու իշխանություններից, թե’ աշխատանք ունենալ-չունենալուց, և թե’, առավել ևս, բախտից: Մնում է միայն ջնջել ու շահել:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ